William Branham

William Branham

William Branham był chrześcijańskim pastorem, który urodził się 6 kwietnia 1909 roku w Kentucky, a zmarł 24 grudnia 1965 roku w Amarillo. Jako amerykański ewangelista i nauczyciel, uznawany jest za jednego z głównych założycieli kościoła zielonoświątkowego. Przez wyznawców nazywany jest ostatnim prorokiem jaki został przysłany przez Boga. 

Jego rodzice byli skrajnie biednymi rolnikami. Gdy Branham dorósł, przenieśli się do Jeffersonville w stanie Indiana. Byli tak biedni, że nie miał koszuli do szkoły. Nie miał wykształcenia religijnego, ale w młodym wieku usłyszał głos mówiący do niego: „Nie pij, nie pal ani nie kalecz swojego ciała w żaden sposób, bo kiedy się zestarzejesz, będę miał dla ciebie pracę do wykonania”. To tak przeraziło chłopca, że uciekł tak szybko, jak mógł. Ten głos usłyszał jeszcze kilkukrotnie. 

Przez całe życie walczył z Bogiem, dopóki ciężko nie zachorował, a w szpitali ponownie usłyszał głos z dzieciństwa. Tym razem zrozumiał, co Bóg od niego oczekiwał. Po wyjściu ze szpitala poszukał miejsca, gdzie mógłby głosić ewangelie i swoje nauki. 

Poszukiwanie Boga

Czuł, że Bóg powołał go, aby głosił ewangelię i modlił się za chorych. Miał 24 lata i zaczął organizować spotkania namiotowe i robić to, o co prosił go Bóg. Widział, jak wielu ludzi się nawraca. W 1933 roku zobaczył również serię wizji, które mówiły o nadchodzących latach, w tym o powstaniu nazizmu, faszyzmu i komunizmu.

W trakcie swojej służby zbudował niezależny kościół baptystów w Jeffersonville w stanie Indiana. To były szczęśliwe lata dla Brahama. Ożenił się i miał dwoje dzieci. W tym czasie zainteresował się przesłaniem zielonoświątkowym, które w tamtym czasie było nadal bardzo kontrowersyjne. Brał udział w zgromadzeniu zielonoświątkowym i został poproszony o dołączenie do nich jako podróżujący ewangelista. Wierzył, że to był Bóg, ale przyjaciele mu to wyperswadowali. Od tego momentu wszystko wydawało mu się nie tak. Jego kościół zaczął zawodzić, a jego żona i córka zginęły w powodzi w rzece Ohio. Od tego momentu wszystko wydawało mu się nie tak. Jego kościół zaczął zawodzić, a jego żona i córka zginęły w powodzi w rzece Ohio

Pewnego dnia wyszedł, aby sam się modlić, aby zobaczyć, czy uda mu się znaleźć dla niego Boże serce. Żałował, że zdecydował się nie iść z zielonoświątkowcami. 7 maja 1946 roku nawiedził go anioł Boży. Anioł powiedział, że jest prorokiem widzącym i będzie miał w swoim życiu dwa różne znaki. Po pierwsze, był w stanie wykryć choroby u ludzi, a po drugie, że dostrzegł w ich życiu grzechy, za które musieli odpokutować.

Odnowa uzdrawiająca 

Branham rozpoczął swoją służbę uzdrawiania natychmiast po tej wizycie. Zaczynał w St. Louis, a następnie udał się do Teksasu, Luizjany, Florydy, Kalifornii i ostatecznie w całych Stanach Zjednoczonych. Wszyscy byli pod wielkim wrażeniem jego niezwykłych zdolności. 

Branham i dwóch jego wspólników założyli magazyn i organizację o nazwie „The Voice of Healing” z siedzibą w Shreveport w Luizjanie. Pierwotnym celem było informowanie o spotkaniach Branhama, chociaż później rozszerzyło się o wielu innych ewangelistów uzdrawiających.

Spotkania te zapoczątkowały odnowę uzdrawiającą, która rozpoczęła się w 1947 roku i trwała przez lata pięćdziesiąte. Był pierwszym i najbardziej znanym uzdrawiającym ewangelistą. Najsłynniejszym uzdrowieniem w historii odrodzenia było to, że William Branham modlił się za kongresmana Stanów Zjednoczonych Williama Upshawa z Kalifornii. Upshaw został kaleką w wypadku na farmie w młodości i został uzdrowiony, gdy Branham modlił się za niego.

W pewnym momencie życie Branhama znowu zaczęło toczyć się źle. Zaniedbał swoją relację z Bogiem. W 1957 roku było już jasne, że Bóg zdejmuje rękę z ruchu uzdrawiania. Branham był wyczerpany i nie chciał już więcej odbywać dużych spotkań. Otaczał się zwolennikami, którzy zaczęli kontrolować, kto może się z nim widzieć, a kto nie. Niektórzy z tych samych mężczyzn sugerowali, że był Eliaszem, prorokiem zwiastującym koniec czasów.

Wizje 

W 1953 roku William Branham zaczął twierdzić, że na początku lat trzydziestych XX wieku miał serię proroctw przewidujących wydarzenia prowadzące do zniszczenia Stanów Zjednoczonych. W zależności od wersji osobowości scenicznej Branhama, szczegóły tego 'proroczego’ wydarzenia różnią się znacznie, od liczby proroctw i ich opisów do miejsca, w którym miało ono miejsce, do przechowywania papieru z przepowiedniami spisanymi przed ich wypełnieniem, aż do roku, w którym wydarzenie miało miejsce. Branham jest powszechnie pamiętany, że miał siedem odrębnych proroctw w roku 1933. 

Spełnienie się jego przepowiedni miało nastąpić przed rokiem 1977, co jak twierdził, było wynikiem boskiego objawienia. W niektórych relacjach Branham twierdził, że zapisał je albo na ulotce swojej Biblii, albo na żółtej kartce papieru, którą trzymał w swoim domu lub w swoim kościele.

Siedem wizji: 

• Mussolini zaatakuje Etiopię, a ten kraj mu się podda; jednocześnie będzie to ostatnia jego inwazja 
• Austriak zostanie dyktatorem w Niemczech, to on zapoczątkuję okrutną II wojnę światową 
• powstanie faszyzm, nacjonalizm i komunizm – w wizji tej padało też, że należy strzec się Rosji
• rozwój światowej nauki, ogromne postępy technologiczne; rozwój m.in. samochodów 
• emancypacja kobiet, prawo do głosowania, rozwój feminizmu – wszystko dążące do upadku moralności kobiet oraz ostatecznie moralności całej ludzkości 
• na czele Stanów Zjednoczonych stanie kobieta
• koniec świata – eksplozja, widok płonących się Stanów Zjednoczonych

W 1964 roku Branham miał wizję, w której zmęczony jechał w stronę zachodu słońca. Zrozumiał, że Bóg ostrzegał go, że wkrótce umrze. W 1965 roku, jadąc do Tucson, samochód Branhama został potrącony przez pijanego kierowcę. Żył kilka dni dłużej, a potem zmarł w Wigilię 1965 roku.