Cytaty z Szymborskiej

„W nas – tłuszcze, nerwy, żyły, śluzy i sekretności. I jest nam odmówiony idiotyzm doskonałości.”

„Mam oczywistą duszę jak śliwka ma pestkę.”

„Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma…

„Mogłam być kimś
o wiele mniej osobnym.
Kimś z ławicy, mrowiska, brzęczącego roju,
szarpaną wiatrem cząstką krajobrazu.
Kimś dużo mniej szczęśliwym,
hodowanym na futro,
na świąteczny stół.”

„(…) humor to wielki smutek, który potrafi dostrzec rzeczy śmieszne.”

„Moje znaki szczególne/ to zachwyt i rozpacz.”

„Kochana Wisławo! W dniu moich imienin życzę Ci, abyś niczego sobie nie wmawiając, w sposób wolny i nieprzymuszony, długo mnie jeszcze lubiła.”

„Sto kilogramów waży serce orki,
ale pod innym względem lekkie jest.
Nic bardziej zwierzęcego
niż czyste sumienie
na trzeciej planecie Słońca.”

„Historia zaokrągla szkielety do zera.
Tysiąc i jeden to wciąż jeszcze tysiąc.
Ten jeden, jakby go wcale nie było:
płód urojony, kołyska próżna,
elementarz otwarty dla nikogo,
powietrze, które śmieje się, krzyczy i rośnie,
schody dla pustki zbiegającej do ogrodu,
miejsce niczyje w szeregu.”

„Bardzo tęsknię za Tobą. Rano jeszcze pół biedy, bo trzeba pracować, ale pod wieczór Twoja nieobecność staje się dramatyczna.”

„Sporządziłam spis pytań,
na które nie doczekam się już odpowiedzi,
[…]
O czym będą pisały
nazajutrz gazety;
Kiedy ustaną wojny
i co je zastąpi;
[…]
Dlaczego rzeczy złe
brałam za dobre
i czego mi potrzeba,
żeby się więcej nie mylić?

„Dziwna planeta i dziwni na niej ludzie. Ulegają czasowi, ale nie chcę go uznać.”

„Życie, choćby i długie, zawsze będzie krótkie.”

„Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.”

„Miłość szczęśliwa. Czy to jest normalne,
czy to poważne, czy to pożyteczne –
co świat ma z dwojga ludzi,
którzy nie widzą świata?

„Czy można w ogóle mówić o jakim takim porządku,
jeżeli nawet gwiazd nie da się porozsuwać,
żeby było wiadomo, która komu świeci?
I jeszcze to naganne rozpościeranie się mgły!

„Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie.”

„A mnie tak się złożyło, że jestem przy tobie.
I doprawdy nie widzę w tym nic zwyczajnego.”

„Milkniemy w połowie zdania
bez ratunku usmiechnięci.
Nasi ludzie
nie umieją mówić z sobą.”

„Przybora – mistrzowskie połączenie piosenki lirycznej i żartobliwej. Mistrzostwo polega na tym, że nie widać szwów.”

„Dziękuję ci, serce moje,
że obudziłam się znowu
i chociaż jest niedziela,
dzień odpoczywania,
pod żebrami
trwa zwykły przedświąteczny ruch.”

„Jesteśmy zwolennikami starej zasady, że pisarz powinien wiedzieć o swoich bohaterach nieco więcej, niż oni sami wiedzą o sobie. Albo przynajmniej – tyleż samo. Natomiast nigdy mniej.”

„Przepraszam przypadek, że nazywam go koniecznością.
Przepraszam konieczność, jeśli jednak się mylę.
Niech się nie gniewa szczęście, że biorę je jak swoje.
Niech mi zapomną umarli, że ledwie tlą się w pamięci.
Przepraszam czas za mnogość przeoczonego świata na sekundę.
Przepraszam dawną miłość, że nową uważam za pierwszą.”

„I cokolwiek uczynię,
zamieni się na zawsze w to, co uczyniłam.”

„… nie ma pytań pilniejszych od pytań naiwnych.”

„Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej
twierdzą, że nigdzie nie ma miłości szczęśliwej.
Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać.”

„Sprawiasz wrażenie ducha,
który próbuje wywoływać żywych.”

„Przep­raszam wszys­tko, że nie mogę być wszędzie.
Przep­raszam wszys­tkich, że nie umiem być każdym.”

„Sam upadł i wstanie sam, skoro już przeżył tę wojnę.”

„Nie umiem się nadziwić, namilczeć się temu.”

„Nie,nie,nie,nikt nie pisze „dla siebie”,po co ta mistyfikacja? Wszystko,począwszy od obwieszczenia kredą na murku,że „Juzek jest głópi”,a na „JÓzefie i jego braciach” skończywszy,powstało z przemożnej chęci narzucenia innym swoich myśli.”Dla siebie” spisujemy co najwyżej adresy w notesie,a jeśliśmy krzepkiego ducha,to jeszcze i zaciągnięte długi.”

„Kornelu Kochany! Najlepiej w życiu ma Twój Kot, bo jest przy Tobie.”

„Chcę lepsze jutro zobaczyć
w twych oczach szeroko otwarte
i ręce w ogniu splatać
jak ty.”

„Czasem to wielki pech być nieboszczykiem.”

„Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez – nie jest prawdziwym człowiekiem.”

„Chmura z ludzi nad krajem szła,
z dużej chmury mały deszcz, jedna łza,
mały deszcz, jedna łza, suchy czas.
Tory wiodą w czarny las.”

„Obeznani w przestrzeniach
od ziemi do gwiazd,
gubimy się w przestrzeni
od ziemi do głowy.”

„Kornelu! Piszę bez żadnego przymiotnika, żebyś się troszeczkę zaniepokoił. Jeżeli już to uczyniłeś, to mogę teraz dodać, ze bardzo Cię kocham.”

„Kto jak kto, ale krytycy literaccy powinni jednak wierzyć w duchy. Obawa, że nagle o północy drzwi się otworzą i stanie w nich duch omawianego pisarza, mogłaby uchronić interpretatorów przed niejednym głupstwem. Szkoda, że Radko Pytlik nie bał się duchów i obmyślał swoje dzieło o Haszku w poczuciu całkowitego bezpieczeństwa.”

„Cieszę się, że Ci trochę tęskno, choć zdaję sobie sprawę z niebezpieczeństwa tego uczucia.”

„Jednak największy kłopot mam ze słowem „jestem”,

„Można nie kochać Cię – i żyć, ale nie można owocować

„A co, (…)
Gdybym się urodziła
nie w tym, co trzeba, plemieniu
i zamykały się przede mną drogi?

„Umarłych wieczność dotąd trwa,
dokąd pamięcią się im płaci.
Chwiejna waluta. Nie ma dnia
by ktoś wieczności swej nie tracił.”

„Może w popłochu
albo roztargnieniu
albo niepamiętaniu,
że przez krótki czas
kochali się na zawsze.”

„Najgorliwsi wpatrują się nam ufnie w oczy,
bo wyszło im z rachunku, że ujrzą w nich doskonałość.”

„Po każdej wojnie ktoś musi posprzątać.”

„Wczoraj, kiedy Twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, to poczułam jakby róża przez otwarte wpadła okno

„Nie ma takiego życia, które by choć przez chwilę nie było nieśmiertelne.”

„Historia zaokrągla szkielety do zera.”

„Przepraszam dawną miłość, że nową uważam za pierwszą.”

„Pewnego razu odpowiedz padła przed pytaniem.
Którejś nocy odgadli wyraz swoich oczu
po rodzaju milczenia, w ciemności.”

„Non omnis moriar – przedwczesne strapienie.
Czy jednak cała żyję i czy to wystarcza.”

„Zobaczyłam ich z okna,
a kto patrzy z góry,
ten najłatwiej się myli.”

„Posłuchaj jak mi prędko bije Twoje serce

„Śmierć
zawsze o tę chwilę przybywa spóźniona.
Na próżno szarpie klamką
niewidzialnych drzwi.
Kto ile zdążył,
tego mu cofnąć nie może.”

„Wiem, że póki żyję, nic mnie nie usprawiedliwia
ponieważ sama sobie stoję na przeszkodzie.”

„Już zbyt wiele się stało,
co się stać nie miało,
a to, co miało nadejść,
nie nadeszło.”

„Gdzie miejsce wolnej woli, która potrafi być i nie być równocześnie?

„Żyje, więc się myli.”

„Jak okiem sięgnąć, panuje tu chwila.
Jedna z tych ziemskich chwil
proszonych, żeby trwały.”

„W czeluściach utalentowanego pisarza kłębią się rozmaite demony. I jeśli nawet drzemią w nim (czy powinny drzemać) przed i po pisaniu, to podczas pisania prowadzą ożywioną działalność.”

„Jeśli nie zaprzestaniesz ustawicznego podawania w wątpliwość swojej wartości jako kobiety i człowieka (kwestionując w ten sposób sens i wartość moich uczuć do Ciebie!) – będę zmuszony zastosować środki odwetowe. Jakie – tego jeszcze nie wiem, ale nie będą one przyjazne.”

„Żyjemy dłużej,
ale mniej dokładnie
i krótszymi zdaniami.”

„Jestem w tej chwili sama w pokoju, bo moje panie poszły na uroczystość mikołajową ze śpiewami „Ciągłówka Boys”. Zdumiewają mnie ludzie, którzy nie tylko MUSZĄ ze sobą zbiorowo jeść, spać i chorować, ale jeszcze CHCĄ się razem bawić i nie czują potrzeby chwilowej izolacji. Do tej pory myślałam, że jestem bardzo normalna, teraz dopiero wiedzę, że się różnię i to prawie we wszystkim. Dziwne odkrycie.”

„(…)jeśli dotyczą życia,
czyli burzy przed ciszą.”

„Lubię słowo „komediant”. Dla mnie brzmi dumnie, pod warunkiem, że określa aktorską profesję. Świat roi się, oczywiście, od amatorów, którzy bezwiednie uprawiają komedianctwo w innych branżach. Zwłaszcza w polityce widać ich najwięcej.”

„Zdumiewa mnie tutaj jedno: łatwość, z jaką obecnie ludzie zwierzają się publicznie ze swoich osobistych przeżyć. A im więcej mają widzów i słuchaczy, tym chętniej to czynią. Zazwyczaj dzieje się to czyimś kosztem. Wzgląd na drugą osobę był kiedyś pewnym hamulcem, teraz odwrotnie – działa jak dodatkowy doping.”

„Nie muszę czekać na pogodną noc, ani zadzierać głowy, żeby przyjrzeć się niebu.”

„Nie znam roli, którą gram, wiem tylko, że jest moja, niewymienna

„Mężczyzna miał poglądy – kobieta nadal tylko widzimisię, odpowiednikiem jego silnej woli był jej babski upór, a jego przezorności – jej wyrachowanie, a w sytuacjach, w których mężczyznę zwano taktykiem, kobieta pozostawała intrygantką.”

„A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego jak zbawiennej poręczy.”

„Kto pija,/temu mija.”

„Mnie się wydaje, że naprawdę zaczynamy mówić za dużo. Wszyscy mówią, mówią, tymczasem tak naprawdę, prawdziwe, warte wypowiedzenia myśli rodzą się trzy, cztery na epokę.”

„Nigdy nie zapomnę opublikowanej kiedyś ankiety na temat „Dżumy” Camusa. Zwłaszcza jednej lakonicznej odpowiedzi: „Jest to opowiadanie o problemach służby zdrowia w czasie epidemii”.
Często myślę o osobie, która w tak energiczny sposób załatwiła powieść Pana Alberta. Z pewnością nie zalicza się już do grona czytelników czegokolwiek, a w jej domu znajdują się tylko trzy książki: telefoniczna, kucharska i sennik egipski.”

„Kiedy wymawiam słowo Przyszłość,
pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.
Kiedy wymawiam słowo Cisza, niszczy ją.
Kiedy wymawiam słowo Nic,
stwarzam coś, co nie mieści się w żadnym niebycie.”

„Przepaść nas nie przecina.
Przepaść nas otacza.”

„Wiem jak ułożyć rysy twarzy,
by smutku nikt nie zauważył.”

„Podobno już czterdzieści cztery procent dorosłych Polaków nie bierze w ciągu roku żadnej książki do ręki. Ta liczba będzie rosła. Chyba, że w szkołach rozmnożą się poloniści–cudotwórcy, a wraz z nimi przekonanie, że literatura to nie cmentarzysko czekających na zgniecenie samochodów.”

„Tak się złożyło, że jestem i patrzę.
Nade mną biały motyl trzepoce w powietrzu
skrzydełkami co tylko do niego należą
i przelatuje mi przez ręce cień,
nie inny, nie czyjkolwiek, tylko jego własny.”

„Mój chłopiec twierdzi,że jestem za ładna ,żeby pisać dobre wiersze.Co myślicie o tych,które załączam?” –– Sądzimy,że jest Pani rzeczywiście piękną dziewczyną.”

„Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.”

„Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono.”

„Talent prozatorski to zdolność wyskakiwania z własnej skóry, to umiejętność stawania się w myślach kimś całkiem innym, prezesem spółdzielni, brzuchomówcą w cyrku, kobietą oczekującą dziecka, robotnikiem wysłanym na kurs, wdowcem i pięcioletnią dziewczynką.”

„Jestem jaka jestem. Niepojęty przypadek, jak każdy przypadek.”

„Śpię jeszcze,
a tymczasem następują fakty.”

„…co nie do pomyślenia, jest do pomyślenia.”

„Na tyle Cię przeżyłam
i tylko na tyle,
żeby myśleć z daleka.”

„Naturalnie, że mam większe zmartwienia, ale to jeszcze nie powód, żeby nie mieć mniejszych.”

„[…] autor musi być szpiegiem swoich fikcyjnych postaci, podsłuchiwać pod drzwiami, podglądać, kiedy są sami, otwierać ich listy i domyślać się, na jaki temat milczą.”

„Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.”

„A na dodatek, wbrew własnej wolności,
wyborom serca i upodobaniom,
zatracamy się
w miłosnym pożądaniu do –
zanim zadzwoni budzik.”

„Jeśli nie ma Pan odwagi, żeby do nas przyjść i porozmawiać o nadesłanych wierszach, to może przyjść Pan bez odwagi. Dla nieśmiałych mamy dużo serca. Jakoś z reguły nieśmiali stawiają sobie większe wymagania, są wytrwalsi i intensywniej myślą.”

„Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś – a więc musisz minąć.
Miniesz – a więc to jest piękne.”

„Człowiek XX wieku powinien mieć za sobą trzy doświadczenia 1) więzienie, 2) rozwód, 3)szpital, i dopiero wówczas zdobywa tzw. pełnię świadomości.”

„Mogłam być sobą – ale bez zdziwienia,
a to by oznaczało,
że kimś całkiem innym.”

„Człowiek przez wysokie C kocha i zawsze kochać chce…
Żyjemy dłużej
ale mniej dokładnie
i krótszymi zdaniami.
Podróżujemy szybciej, częściej, dalej
choć zamiast wspomnień przywozimy slajdy.”

„Nic bardziej zwierzęcego, niż czyste sumienie, na trzeciej planecie Słońca.”

„Może nawet nie wiedzą czy są – czy ich nie ma.
[…]
Skoro są takie drobne,
to może i trwanie
jest dla nich odpowiednio rozdrobnione.”

„Chcę być poetą…” Ba, znowu ujmuje Pan rzecz za nieodpowiedni koniec. Absolutnie wolimy takich, co po prostu „chcą pisać”. Tylko to jest poważne.”

„Poza tym mam stale wrażenie, że Ci czegoś ważnego nie powiedziałam. Jest to uczucie, które się zawsze powtarza, kiedy jesteś daleko. (…) Muszę się o Ciebie trochę martwić, bo to należy do całokształtu uczuć jakie żywię do Ciebie, niezależnie od tego czy jesteś goły czy w ubraniu, w kapeluszu czy bez.”

„Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

„Zbudziłam się. Otwarłam oczy.
Dotknęłam świata jak rzeźbionej ramy.”

„Umrzeć, tego nie robi się kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu …

„Zdumiewają mnie ludzie, którzy nie tylko muszą ze sobą zbiorowo jeść, spać i chorować, ale jeszcze chcą się razem bawić i nie czują potrzeby chwilowej izolacji. Do tej pory myślałam, że jestem bardzo normalna, teraz dopiero widzę, że się różnię i to prawie we wszystkim.”

„Jak będzie duży śnieg, to trzeba się liczyć ze spóźnieniem. Rozglądaj się za mną; poznasz mnie po obliczu wychudzonym i stęsknionym.”

„Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne, a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.”

„Albo go kocha albo się uparła. Na dobre, na niedobre i na litość boską.”

„Ludzie – jak pisał Awerczenko – głupieją hurtem, a mądrzeją detalicznie.”

„Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.”

„Każdy przecież początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie.”

„Gdyby moja rodaczka Maria Skłodowska–Curie nie powiedziała sobie „nie wiem”, zostałaby pewnie nauczycielką chemii na pensji dla panienek z dobrych domów, i na tej skądinąd zacnej pracy upłynęłoby jej życie. Ale powtarzała sobie „nie wiem” i te właśnie słowa przywiodły ją, i to dwukrotnie, do Sztokholmu, gdzie ludzi o duchu niespokojnym i wiecznie poszukującym nagradza się Nagrodą Nobla.”

„Ale Ty zawsze jesteś ponad wszystko i możesz śmiało konkurować ze wschodem słońca na wyspach Polinezji.”

„Nawet najwyższe góry
nie są bliżej nieba
niż najgłębsze doliny.”

„Zobaczysz jak zostanę Panem Bogiem to wszyscy ludzie, a nawet kobiety będą szczęśliwe. Zobaczysz.”

„Gdyby historii przypisać cechy osobowe, można by było powiedzieć, że optymistów to ona nie lubi. Za pochopne nadzieje z upodobaniem wymierza im kopniaki.”

„Kwatera małych grobów na cmentarzu. My, długo żyjący, mijamy ją chyłkiem, jak mijają bogacze dzielnicę nędzarzy.”

„Duszę się miewa.”