Mandale
Spis treści
Podstawowe informacje o mandali
Jeśli kiedykolwiek studiowałeś duchową sztukę azjatycką, prawdopodobnie natknąłeś się na mandalę. Mandala, która w sanskrycie oznacza „okrąg” jest geometrycznym projektem, który posiada dużą symbolikę w kulturach hinduistycznych i buddyjskich. Uważa się, że mandale reprezentują różne aspekty wszechświata i są używane jako narzędzia medytacji i symbole modlitwy, szczególnie w Chinach, Japonii i Tybecie.

W swojej najbardziej podstawowej formie, mandale są kołami zawartymi w kwadracie i ułożonymi w sekcje, które są zorganizowane wokół jednego, centralnego punktu. Zazwyczaj produkowane są na papierze lub tkaninie, rysowane na powierzchni, usypywane z kolorowego piasku, rzeźbione w brązie lub budowane z kamienia. Choć wyjątkowe jako samodzielne dzieło sztuki, mandale mają znaczenie symboliczne i medytacyjne, wykraczające poza ich żywy wygląd.
Czym jest mandala?
Mandala jest duchowym i rytualnym symbolem w kulturach azjatyckich. Można ją rozumieć na dwa różne sposoby: zewnętrznie jako wizualną reprezentację wszechświata lub wewnętrznie jako przewodnik po kilku praktykach, które mają miejsce w wielu azjatyckich tradycjach, w tym w medytacji. W hinduizmie i buddyzmie istnieje przekonanie, że wchodząc do mandali i idąc w kierunku jej centrum, jesteś prowadzony przez kosmiczny proces przekształcania wszechświata z cierpienia w radość i szczęście.
Krótka historia mandali
Siddhartha Gautama, założyciel buddyzmu, urodził się w regionie znanym obecnie jako Nepal. Chociaż nie ma potwierdzonej daty jego narodzin, historycy uważają, że było to około 560 roku p.n.e. Mówi się, że Gautama opuścił swoje królestwo po uświadomieniu sobie ludzkiego cierpienia, po czym starał się osiągnąć oświecenie poprzez medytację i przemyślane działanie. Zaczął głosić swoją filozofię w różnych częściach Indii, gdzie zyskał oddanych wyznawców i ostatecznie założył pierwszą sanghę, buddyjską wspólnotę mnichów.
Gdy ci buddyjscy mnisi podróżowali Jedwabnym Szlakiem, starożytną siecią szlaków handlowych, które łączyły Wschód i Zachód, przenosili buddyzm na inne ziemie. Nosili ze sobą mandale i sprowadzali praktykę malowania tych duchowych kompozycji do innych części Azji, pojawiając się w takich regionach jak Tybet, Chiny i Japonia w IV wieku. Choć zakorzenione w buddyzmie, mandale wkrótce stały się obecne w hinduizmie i innych praktykach religijnych. Malarzami tego duchowego rzemiosła byli często pobożni świeccy, którym to zlecano to zadanie. Pracowali siedząc na podłodze z obrazem podpieranym na kolanach lub przed skrzyżowanymi nogami.
Symbolika w mandalach
W ich skomplikowanych, okrągłych wzorach, można znaleźć wspólne symbole w całej mandali. Tradycyjnie obejmują one obecność umysłu Buddy w abstrakcyjnej formie, najczęściej przedstawianej jako koło, drzewo, kwiat lub klejnot. Środkiem jest kropka, która jest symbolem uznawanym za wolny od wymiarów. Interpretuje się go jako punkt wyjścia, początek kontemplacji i oddania się Bogu. Stamtąd kropka jest otoczona liniami i geometrycznymi wzorami, które symbolizują wszechświat, otoczony przez zewnętrzny okrąg, który reprezentuje cykliczną naturę życia. Niektóre wspólne symbole w mandali obejmują:
Koło z ośmioma szprychami: Okrągły charakter koła działa jak artystyczne przedstawienie idealnego wszechświata. Osiem szprych reprezentuje Ośmiokrotną Ścieżkę Buddyzmu, podsumowanie praktyk, które prowadzą do wyzwolenia i odrodzenia.
Dzwonek: Dzwonki reprezentują otwartość i opróżnienie umysłu, aby umożliwić wejście mądrości i jasności.
Trójkąt: Trójkąt, kiedy jest zwrócony w górę, reprezentuje działanie i energię, a kiedy jest zwrócony w dół, reprezentuje kreatywność i dążenie do wiedzy.
Kwiat lotosu: Święty symbol w buddyzmie, symetria lotosu przedstawia równowagę. Jak lotos sięga z wody do światła, tak i człowiek sięga po duchowe przebudzenie i oświecenie.
Słońce: Słońce, popularna podstawa współczesnych wzorów mandali, ma tendencję do reprezentowania wszechświata, często niosąc znaczenia związane z życiem i energią.
Jak używane są mandale
Mandale są używane w różnych tradycjach religijnych, medytacjach i współczesnych kontekstach. Tradycyjna mandala tybetańska, znajdująca się w buddyzmie, przedstawia oświecony stan Buddy poprzez sztukę usypywania piasku. Wzory są formowane na ziemi przy użyciu metalu i małej rurki w celu stworzenia dokładnej tekstury i organizacji ziaren. Tworzenie tego może trwać tygodnie, a wkrótce po jego zakończeniu jest on niszczony, aby dostosować się do buddyjskiej wiary, że nic nie jest trwałe.
W jodze mandale reprezentują te same starożytne ideały; oznaczają świętą przestrzeń, która zamyka zewnętrzne wpływy. Często mandale są rozmieszczone wokół pracowni, a czasami nawet rysowane podczas okresów medytacji. Podobnie sztuka mandali jest wykorzystywana w kręgach leczniczych, praktyka wywodząca się od rdzennych Amerykanów. Kręgi te są często związane z odbudową ciała, umysłu i serca.
Mandale znajdują się również w łapaczach snów jako środek ochrony indywidualnej śpiącej osoby. Popularny element w zachodnich kulturach, można łatwo zidentyfikować kształt i wzory mandali w większości łapaczy snów.
Jako duchowy symbol w sztuce azjatyckiej, mandale stały się od tego czasu popularnym, medytacyjnym elementem dla różnych kultur. Zwłaszcza w kulturach hinduistycznych i buddyjskich mandale służą jako reprezentacja wszechświata i przewodnik na drodze do oświecenia. Od tego czasu geometryczny wzór pojawia się w pracowniach jogi, łapaczach snów, kręgach uzdrawiających i innych praktykach medytacyjnych. Nawyk tworzenia i zbierania mandali jest transformującą praktyką, która ma na celu przywrócenie wewnętrznego spokoju i mądrości wewnętrznej.
Opinie o mojej pracy
Kliknij, aby zobaczyć wszystkie OPINIE.
